Senegal en de ZEBRA BAR.
10 maart 2018 - Roze Meer, Senegal
Eindelijk was de dag aangekomen waar we naar uit hebben gekeken. We gaan vertrekken naar de locatie waarover onze docenten vol lof over spraken. Het zou een plek zijn waar je zou kunnen relaxen en het koude bier, geserveerd door schaars gekleede vrouwen, in overvloed aanwezig zou zijn. Het is de dag waar we vertrekken naar de zebra bar, een dag die we nooit zouden vergeten.
Voordat we hier echter aan gaan komen is er nog een flinke reis voor de boeg.
Om 6.00 uur sochtends ging de wekker. Na een korte en slechte nachtrust gingen we met zijn allen ontbijten. Zoals gewoonlijk bestond het ontbijt uit stokbrood met chocopasta of jam.
Na een korte instructie van de docenten waarin duidelijk werd aangegeven dat we eerst moeten tanken op het tankstation tegenover om vertragingen te voorkomen gingen we op pad. Na een halfuurtje rijden bleek echter dat onze Mauritaanse gids deze instructie duidelijk aan zijn laars lapte. Dus met zijn allen midden in de hektiekvan de stad wachten totdat Bomba, de Mauritaanse gids, het tankje van zijn slecht gerestaureerde Renault ook vol had.
Tijdens onze rit moeten we regelmatig stoppen omdat het Citroën busje problemen had met de dynamo. Deze bleek niet meer bij te laden. De oplossing voor dit probleem was om de accu steeds te wisselen met een andere auto die wel een volle accu had. Zo konden we steeds weer een kilometer of 200 er tegenaan.
Het volgende probleem deed zich voor. Een lekke band van de Ford. Even snel wisselen en weer verder. Zo gezegd zo gedaan en toen we net wilden wegrijden kwamen onze docenten terugrijden om te kijken wat er aan de hand was. De korando zag dat het was opgelost en keerde op de weg. Maar omdat de weg te smal was kwamen ze met alle wielen buiten het asfalt en strandden in het losse Mauritaanse zand. Dus nog even eruit trekken met de hulp van onze grote vriend Huub en klaar is kees.
We gingen langzaam richting de grensovergang en we reden door een natuurgebied. Leuk om te zien maar een slechte' weg'. Het dashboard rammelde zowat je auto uit, alleen maar wasbordjes in het wegdek.
Inmiddels de grens overgestoken maar het is nog even wachten om op onze paspoorten met zijn allen. Op deze parkeerplaats in Senegal komen uit alle hoeken en gaten kinderen en mensen tevoorschijn. Er word veel gebedeld en natuurlijk worden er souvenirs verkocht.
Toen we eenmaal aankwamen in de wel besproken zebra bar kwamen onze dromen uit. Een prima plekje na de ietwat mindere omstandigheden in Mauritanië. Nette huisjes voor de liefhebbers en goed plekje om de tent op te zetten. Maar het allerbelangrijkste was uiteraard het gekoelde bier. De schaars geklede vrouwen moesten we er echter bij fantaseren.
Na een prima nachtje was er een goed ontbijt. Veel groepen kozen om de rustdag op deze plek te doen en bleven nog een dag. Wij besloten om verder te rijden naar de volgende locatie lac rose (bekend van de Dakar).
De reis verliep soepel en er waren geen problemen. Rond een uurtje of 16.00 zouden we bijna op de bestemming zijn. Het laatste stukje was een zandweg dat het meer leidde, lekker hobbelig ook. We sloegen een verkeerd zijweggetje in wat uiteindelijk dood bleek te lopen. Was wel indrukwekkend om te zien hoe de mensen daar moesten leven. Straatarm en hadden bijna niks, maar toch lachen deze mensen en word er gezwaaid naar ons. Even omdraaien en terug naar het goede pad en opeens zien we daar het meer. En daar stond het, het Parijs dakar monumentje. Even snel een fotootje schieten voordat de armband verkopers weer in je nek hangen en door naar onze accommodatie.
De accomodatie blijkt nog beter dan de zebra bar en we krijgen de laatste 6 kamers toegewezen. Hier zullen we twee dagen verblijven en genieten van het lekkere eten en het zwembad.
Handgeschreven door Paul G. ivm een defecte iPhone ☺️
Ontcijferd en geredigeerd door Paul van D.
Voordat we hier echter aan gaan komen is er nog een flinke reis voor de boeg.
Om 6.00 uur sochtends ging de wekker. Na een korte en slechte nachtrust gingen we met zijn allen ontbijten. Zoals gewoonlijk bestond het ontbijt uit stokbrood met chocopasta of jam.
Na een korte instructie van de docenten waarin duidelijk werd aangegeven dat we eerst moeten tanken op het tankstation tegenover om vertragingen te voorkomen gingen we op pad. Na een halfuurtje rijden bleek echter dat onze Mauritaanse gids deze instructie duidelijk aan zijn laars lapte. Dus met zijn allen midden in de hektiekvan de stad wachten totdat Bomba, de Mauritaanse gids, het tankje van zijn slecht gerestaureerde Renault ook vol had.
Tijdens onze rit moeten we regelmatig stoppen omdat het Citroën busje problemen had met de dynamo. Deze bleek niet meer bij te laden. De oplossing voor dit probleem was om de accu steeds te wisselen met een andere auto die wel een volle accu had. Zo konden we steeds weer een kilometer of 200 er tegenaan.
Het volgende probleem deed zich voor. Een lekke band van de Ford. Even snel wisselen en weer verder. Zo gezegd zo gedaan en toen we net wilden wegrijden kwamen onze docenten terugrijden om te kijken wat er aan de hand was. De korando zag dat het was opgelost en keerde op de weg. Maar omdat de weg te smal was kwamen ze met alle wielen buiten het asfalt en strandden in het losse Mauritaanse zand. Dus nog even eruit trekken met de hulp van onze grote vriend Huub en klaar is kees.
We gingen langzaam richting de grensovergang en we reden door een natuurgebied. Leuk om te zien maar een slechte' weg'. Het dashboard rammelde zowat je auto uit, alleen maar wasbordjes in het wegdek.
Inmiddels de grens overgestoken maar het is nog even wachten om op onze paspoorten met zijn allen. Op deze parkeerplaats in Senegal komen uit alle hoeken en gaten kinderen en mensen tevoorschijn. Er word veel gebedeld en natuurlijk worden er souvenirs verkocht.
Toen we eenmaal aankwamen in de wel besproken zebra bar kwamen onze dromen uit. Een prima plekje na de ietwat mindere omstandigheden in Mauritanië. Nette huisjes voor de liefhebbers en goed plekje om de tent op te zetten. Maar het allerbelangrijkste was uiteraard het gekoelde bier. De schaars geklede vrouwen moesten we er echter bij fantaseren.
Na een prima nachtje was er een goed ontbijt. Veel groepen kozen om de rustdag op deze plek te doen en bleven nog een dag. Wij besloten om verder te rijden naar de volgende locatie lac rose (bekend van de Dakar).
De reis verliep soepel en er waren geen problemen. Rond een uurtje of 16.00 zouden we bijna op de bestemming zijn. Het laatste stukje was een zandweg dat het meer leidde, lekker hobbelig ook. We sloegen een verkeerd zijweggetje in wat uiteindelijk dood bleek te lopen. Was wel indrukwekkend om te zien hoe de mensen daar moesten leven. Straatarm en hadden bijna niks, maar toch lachen deze mensen en word er gezwaaid naar ons. Even omdraaien en terug naar het goede pad en opeens zien we daar het meer. En daar stond het, het Parijs dakar monumentje. Even snel een fotootje schieten voordat de armband verkopers weer in je nek hangen en door naar onze accommodatie.
De accomodatie blijkt nog beter dan de zebra bar en we krijgen de laatste 6 kamers toegewezen. Hier zullen we twee dagen verblijven en genieten van het lekkere eten en het zwembad.
Handgeschreven door Paul G. ivm een defecte iPhone ☺️
Ontcijferd en geredigeerd door Paul van D.
