Richting Mauritanië

Na een heerlijke rustdag bij carrefour du Nomad stond de plaats Icht op de planning. We hadden gezamenlijk besloten om toch nog een korte offroad route te pakken. Volgens de eigenaar van Carrefour du Nomad was het ook te doen voor de 2 wiel aangedreven auto's. Het zou zeven kilometer moeilijk terrein zijn en dan zou het meevallen.
Helaas kwamen we onderweg erachter dat de zandduinen zich verplaatst hadden waardoor we een paar kilometer moesten omrijden. Aangezien we niet hard konden rijden op deze route geeft dit nogal wat tijd in beslag genomen. Omdat we zoveel tijd verloren hadden gingen we een “officiële off-road route” rijden die op de kaart en de navigatie stond. Maar blijkbaar is een droogstaande rivier een officiële weg in Marokko. De weg was zo erg dat we niet harden konden rijden dan 10 km per uur. Na de hele dag wat rond te hobbelen door de rivier begon de ellende. Plotseling brak het linker achterwiel van de Mondeo af. Beide draagarmen van het wiel waren doormidden gebroken. Urenlang hebben we liggen knutselen met spanbanden om het wiel weer op de plaats te krijgen maar elke keer na zo'n 100 meter knapte weer een spanband. Om 01:00 uur s'nachts hebben we besloten om te stoppen en in de auto’s te slapen omdat iedereen moe was en gefrustreerd omdat het niet lukte. Na het korte nachtje hebben we het wiel toch redelijk op de plek gekregen met een ringsleutel 13 als draagarm van de wielophanging en een spanband. We hebben zo15 km verder gereden met een snelheid van 5 km/h. Eenmaal in het dorpje aangekomen hebben we de draagarmen laten lassen bij een garage.
Door de flinke vertraging die we opgelopen hadden moesten we flink doorrijden om het in te halen. Om half 1 kwamen we aan in El Ouatia en moesten we nog een slaapplek vinden, 1 hotel was nog open het was een wat luxer hotel en daardoor ook wat duurder. Nu stond Dakhla op de planning dat was een officiële verzamel plek dus die moesten we wel halen. De rit was ongeveer een 1000 km dus dat het weer een lange dag ging worden wisten we al. Onder het rijden hoorde de Subaru een vreemd geluid in de ophanging. Hier bleek de linker veer op de vooras gebroken te zijn. Gelukkig viel het mee en konden we met wat tyraps om de veer weer verder rijden. Om half 10 bereikte we camping moussafir waar de rest van go for africa allang aanwezig was. Een ding was duidelijk; deze camping draaide op zijn laatste loodjes. Het was een beetje een vervallen bedoeling. Na dat iedereen de tent had opgezet en nog wat gegeten had was iedereen stil en vredig de tent ingekropen en in een keer in slaap gevallen.

(Geschreven door Huub S)